W przypadku ubezpieczenia AC szkoda całkowita ma miejsce wówczas, gdy całkowity koszt naprawy pojazdu przekracza określoną w ogólnych warunkach ubezpieczenia wartość pojazdu na dzień szkody. Wartość ta może być zróżnicowana w zależności od ubezpieczyciela, jednak zazwyczaj wynosi 70% wartości pojazdu na dzień szkody.
Szczegółowe informacje na temat kwalifikacji szkód całkowitych zawarte są zawsze w ogólnych warunkach ubezpieczenia.
W przypadku ubezpieczenia OC o szkodzie całkowitej mówimy, gdy przywrócenie stanu poprzedniego jest niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego do naprawy szkody nadmierne trudności lub koszty (art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego).
W praktyce, jeśli wartość naprawy nie przekroczy ok. 100% wartości pojazdu na dzień szkody, wówczas właściciel pojazdu ma prawo zadecydować, czy szkoda ma zostać zakwalifikowana jako częściowa (pojazd zostanie naprawiony), czy całkowita. Jeśli pojazdu nie da się naprawić lub gdy wartość naprawy przekroczy ok. 100% jego wartości na dzień szkody, wówczas ubezpieczyciel samodzielnie może podjąć decyzję o zakwalifikowaniu szkody, jak całkowitej.
Wynika to z treści art. 363. § 1 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że (przypisy w nawiasach pochodzą od RKB):
„Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego [szkoda częściowa], bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej [szkoda całkowita]. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty [gdy naprawa nie jest możliwa, wartość naprawy przekroczy ok. 100% wartości pojazdu na dzień szkody], roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu [Kodeks cywilny nie daje w tym przypadku poszkodowanemu możliwości dokonania wyboru].”
W przypadku stwierdzenia szkody całkowitej ubezpieczyciel wylicza następujące wartości:
A – wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym na dzień szkody,
B – wartość pozostałości (wraku) pojazdu.
Wypłacane odszkodowanie stanowi różnicę pomiędzy wartością A i B.
Pozostałości pojazdu stanowią własność poszkodowanego i może on nimi swobodnie dysponować, czasami pojazd nadaje się do naprawy, jednak w większości przypadków należy go sprzedać „na części”. Jeśli poszkodowanemu nie uda się samodzielnie sprzedać pozostałości pojazdu po cenie określonej przez ubezpieczyciela, wówczas należy złożyć odwołanie od decyzji określającej wysokość odszkodowania. Ponadto większość ubezpieczycieli oferuje pomoc przy sprzedaży pozostałości pojazdów, co jest znacznym ułatwieniem dla poszkodowanego, który nie musi się tym zajmować samodzielnie.
Jeśli wartość pozostałości pojazdu (wraku) nie będą przedstawiały żadnej wartości, wówczas odszkodowanie będzie równe kwocie A (wartości pojazdu na dzień szkody). W takim przypadku pozostałości pojazdu powinny zostać poddane kasacji, a sam pojazd powinien zostać wyrejestrowany. Ubezpieczyciel wypłaci odszkodowanie na podstawie zaświadczenia o wyrejestrowaniu pojazdu.
Po wyrejestrowaniu pojazdu można się ubiegać o zwrot niewykorzystanej składki z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.