System sum zmiennych jest wykorzystywany wyłącznie przy ubezpieczeniu środków obrotowych (nie dotyczy ryzyk kradzieżowych). Na początku okresu ubezpieczenia wnioskodawca zgłasza do ubezpieczenia środki obrotowe podając ich najwyższą przewidywaną w okresie ubezpieczenia dzienną wartość. Składka dla środków obrotowych naliczana jest jednak nie od całej podanej wartości, ale od pewnej części. Jest to składka zaliczkowa. Jej wysokość uzależniona jest od skali działalności wnioskodawcy i wewnętrznych uregulowań ubezpieczyciela (czasem może to być nawet składka liczona od 50% najwyższej wartości towarów). Po wygaśnięciu polisy wymagane jest podanie wartości stanów środków obrotowych na koniec każdego miesiąca z okresu ubezpieczenia. Na podstawie tych danych następuje rozliczenie składki zaliczkowej i ewentualna dopłata składki.
System ten jest korzystny dla ubezpieczającego, ponieważ nie opłaca on składki z góry od maksymalnego stanu zapasów. Jest to szczególnie istotne w przypadku gdy stan zapasów ulega wahaniom (sezonowość sprzedaży).
System ubezpieczenia mienia na pierwsze ryzyko jest charakterystyczny przy ubezpieczeniu ryzyk kradzieżowych, ale nie tylko, spotkać możemy go również przy ubezpieczeniu mienia pracowniczego lub nakładów inwestycyjnych od ryzyk ogniowych. W systemie na pierwsze ryzyko określa się wysokość prawdopodobnej maksymalnej straty, jaka może powstać wskutek jednego zdarzenia objętego zakresem ochrony ubezpieczeniowej, czyli inaczej mówiąc np. w czasie jednego włamania z kradzieżą.
System sum stałych jest najbardziej charakterystyczny dla ubezpieczeń. Można w nim ubezpieczyć zarówno środki trwałe, jak i obrotowe. W systemie tym mienie zgłasza się do ubezpieczenia wg wartości księgowej brutto lub netto, wartości rzeczywistej lub odtworzeniowej.